«آب ننوشیدن امام حسین علیه السّلام به خاطر تشنگی ذوالجناح»
رحمت بی حد به حیوانات اصلاً یک فرهنگ است در مکتب اهل بیت علیهم السَّلام.ماجرای آهو در رابطه با امام رضا علیه السَّلام فقط یک قصّه نیست.
روز عاشورا، وجود مقدّس سیّدالشّهدا علیه السَّلام حمله کردند به سمت شریعه ی فرات که چهار هزار مأمور از لشکر دشمن در شریعه بودند... با اسبشان وارد شریعه شدند، اسبشان خواست آب بخورد، حضرت فرمودند:
«أنتَ عَطشان و أنَا عَطشان، و اللهِ لا أذوقُ الماءَ حَتّیٰ تَشرَب...»3
تو تشنه ای و من تشنه، به خدا سوگند تا تو آب ننوشی من هم نمی نوشم.
تا اسب این را شنید سرش را بلند کرد، نخورد. بعد ایشان با دست مبارکشان کفی از آب برداشتند و بعد فرمودند: تو بنوش تا من هم بنوشم. بعد کفّار حمله کردند و یکی از آنان گفت: یا اباعبداللّه! تو ایستاده ای آب بخوری، دشمن به حَرَمت حمله کرده. حضرت آب را ریختند و برگشتند به طرف خیمه ها. دیدند خیمه ها سالم است و دشمن دروغ گفته و خدعه کرده است.
برگرفته از کتاب باب الحسین اثر استاد حسین درگاهی
- ناسخ التّواریخ: مجلّد زندگانی امام سجّاد علیه السّلام؛ الأنوار البهیّة: 102
- الأمالی، شیخ صدوق : 115
- المناقب، ابن شهرآشوب 4 : 65