
هر گونه تربیتى که با دست خودم تحقق نگیرد و با انتخاب من همراه نباشد، در واقع مسخ کردن من و نفى کردن من حساب مىشود.
و این است که تربیتهاى تلقینى و تقلیدى و تحمیلى و سنتى ارزش نخواهند داشت، حتى ضد ارزش هستند و عامل نفى انسان و آخر سر هم باعث عصیان و طغیان او. این درست نیست که دیدههاى خود را نقّالى کنیم و از عشق خود حرف بزنیم و یا دیگران را بغل کنیم و یا بر یقین خود پافشارى کنیم و سوگند بخوریم؛ چون یقین هر کس در درون اوست،به دیگران نمىرسد.
مگر هنگامى که نشان بدهیم که چگونه و از کجا به این یقین رسیدهایم و به این روش دست یافتهایم و با چه کلیدها و ملاکهایى حرکت کردهایم.
«آب ننوشیدن امام حسین علیه السّلام به خاطر تشنگی ذوالجناح»
رحمت بی حد به حیوانات اصلاً یک فرهنگ است در مکتب اهل بیت علیهم السَّلام.ماجرای آهو در رابطه با امام رضا علیه السَّلام فقط یک قصّه نیست.